Scouts Menen kent een lange en rijke geschiedenis.
Voor onze huidige scoutgroep John F. Kennedy, zijn er heel wat andere groepen geweest. Zo stichtte pastoor Vanneste kort na de eerste wereldoorlog een groep met de naam Sint-Joris in de Barakken, een wijk in Menen aan de grens met Frankrijk. Daarna is er sprake van de St.-Arnoldusgroep met pastoor Sarre in 1920.
Een andere scoutsgroep in Menen kwam uit liberale hoek en begon in 1931 onder de naam De Bliksem. De Bliksem beleefde haar bloeiperiode in 1938-1939 en in de naoorlogse jaren. Net na WO II maakte de beweging als 180e eenheid deel uit van de BSB, de Boy-Scouts België. Ze kwamen samen in de tuin van de Legia in de Kerkomtrek en later in hun ‘Home Scout’, een gewezen café in de Stationsstraat dat daarvoor Ramskapelle heette en tijdens de oorlog was gebruikt door Winterhulp. De groep trok jaarlijks op kamp naar de Belgische kust in Sint-Idesbald en Koksijde. De Bliksem werd opgedoekt in 1958. De BSB was de voorloper van het hedendaagse FOS (Federatie Open Scoutisme, ‘de vrijzinnige scouts’). Ondertussen hadden we in Menen ook zeescouts gehad, maar die groep bestond amper vijf jaar, van 1949 tot 1954.
De John F. Kennedy scouts werd opgericht op 4 februari 1966. Antoine Casier was de eerste voorzitter. De groep kwam er onder impuls van de Groeningegroep uit Kortrijk, die drie leiders stuurde om een verkenners- en jongverkennersgroep in Menen op te richten. Oorspronkelijk zou de groep Sint-Joris heten en ook het nummer van de vorige gelijknamige groep krijgen, maar uiteindelijk werd op de stichtingsvergadering voor John F. Kennedy gekozen, naar de Amerikaanse president die in 1963 vermoord werd. In 1983 zond Baldewijn Dubaere een brief en een scoutsdas naar senator Edward ‘Ted’ Kennedy, de broer van John F. Kennedy. De senator zond een brief terug waarin hij zijn waardering uitte voor onze groepsnaam. Tom Sverre Vadholm, een bevriende Noorse scoutsleider, ontwierp het groepsschild. De drie rode strepen stellen het stadsschild van Menen voor, de blauwe streep bovenaan staat symbool voor de Leie en drie zwaarden op een zilveren achtergrond verwijzen naar het wapen van de familie Kennedy.
In 1967 werd een Welpentak opgericht in Menen, maar de Jins bleven tot een heel eind in de jaren 70 naar Kortrijk gaan. De scoutsjongens konden terecht in boerderij De Leeuw van Urbain Desmet aan de Koekuit, en de meisjesscouts in boerderij De Paddestoel in de Hogeweg. In 1976 brandde boerderij De Leeuw af, ook boerderij De Paddestoel werd rond dezelfde tijd afgebroken. De jongens weken uit naar het Huzeke in Geluwe en de meisjes naar de kazerne in Menen. In 1978 stichtte wijlen Herman Lievrouw een aftakking in Lauwe die een eigen leven begon te leiden onder de naam de Vlasschaard.
In 1980 fuseerden de jongens- en meisjesscouts van Menen. Een oudercomité werd opgericht om de huisvestingsproblemen te verhelpen en in 1983 was de eerste blokhut op de Koekuit een feit. De grond op de Koekuit is in feite een gedempt moeras en we mochten er alleen houten lokalen op bouwen. Verschillende branden teisterden de lokalen, maar telkens werden ze met verenigde krachten opnieuw gebouwd. Op 9 november 1991 vierde de scouts zijn 25-jarig bestaan met een groot feest.
In 1968 trokken de scoutsgroepen van Menen, Oslo, Nottingham en Kopenhagen voor de eerste keer samen op kamp in Jutland in Denemarken. De vier landen maakten een officiële afspraak om elke drie jaar samen te komen. Ieder land zou op zijn beurt de andere groepen ontvangen en Menen beet de spits af in 1971. In 1983, 1995 en in 2007 was het eveneens de beurt aan Menen. De eerste week is er een tentenkamp, tijdens de eerste jamborette in 1971 vond dit plaats in de bossen van Oud-Heverlee, niet ver van Leuven, op het scoutsdomein De Kluis. De tweede week is meer een toeristische week met bezoekjes aan de voornaamste bezienswaardigheden van het land zoals Brugge. Er worden tenslotte een aantal dagen doorgebracht bij de families van de scoutsgroep. Enkele belangrijke figuren van de jamborette zijn Charlie Baines, Kurt Espersen en de Noorse Tom Sverre Vadholm. Deze laatste was er tot nu toe altijd bij en we laten hem deze beknopte geschiedenis besluiten in zijn onnavolgbaar Nederlands:
“Voor onz was België een vremd en exotisch land. Het platte land, de groote staden, tuisend dorpen, de rode smalle muurhuisen, de burchten, de goede vlees en de veele baren met Stella Artois, Jupiler en 500 andere biermerken… Ik ben veel blij dat wij een zo goede vriendschapsgroep hier in België hebben. Ik herinnere mij noch een keer toen de Belgische bus vertruch van Oslo. Alle Noorse meisjes en Belgische jungen hadden de traanen in de augen…”
Heb jij foto’s?
We zijn volop op zoek naar foto’s die deze geschiedenis van Scouts Menen kunnen kleuren (zwart-wit-foto’s zijn zeker en vast ook welkom). Heb jij foto’s? Stuur je foto’s via wetransfer naar sven.geldof@hotmail.com. Je hoeft niets te installeren en met enkele klikken zijn jouw megabestanden verstuurd.